رمز ارز NEO

رمز ارز نئو که توکن آن با علامت NEO نمایش داده می شود یک پلتفرم بلاک چینی است که توسط یک بنیاد غیرانتفاعی توسعه یافته است، نئو را به نام اتریوم چینی هم میشناسند، به این دلیل که شباهت زیادی به اتریوم دارد.
شرکت سازنده نئو (OnChain) است که در شانگهای چین و توسط DaHongfei (داهانگفی) و ErikZhan( اریک ژان) در سال ۲۰۱۴ در چین پایه گزاری شد و نام آن در ابتدا انت شیرز بود که در سال ۲۰۱۷ نام آنرا به نئو تغییر دادند.
هدف NEO
هدف نهایی نئو ایجاد یک سیستم اقتصادی هوشمند مبتنی بر شبکه توزیع شده(Distributed Network) ایجاد شده است.
شبکه نئو می تواند تا ۱۰/۰۰۰ تراکنش را در ثانیه انجام دهد،زیرا از مکانیسم تحمل خطای بیزانس(dBFT) استفاده میکند،تحمل خطای بیزانس یک مسئله فرضی است که در آن ۹ ژنرال سعی می کنند با پیروی از اکثریت تصمیم گیری کنند که چگونه به یک شهر حمله کنند.
نئو توسط ۲ جمع سپاری جذب سرمایه کرد که نخستین جمع سپاری در تاریخ اکتبر ۲۰۱۵ به مدت ۱۰ روز بود که طی آن ۱۷.۵ میلیون توکن نئو ورزش ۵۵۰ میلیون دلار فروخته شد.
در جمع سپاری دوم ۲۲.۵ میلیون توکن به قیمت ۴.۵ میلیون دلار به فروش رفت.
نئو با هدف ایجاد یک اقتصاد هوشمند در سراسر جهان قصد دارد که تمام مسائل اقتصادی روزمره را پوشش دهد و سه جزء اصلی این هدف شامل:
دارایی های دیجیتال
هویت دیجیتال
قرارداد هوشمند
هویت دیجیتالی در بلاکچین نئو

هویت دیجیتالی، اطلاعاتی از یک فرد است که روی کامپیوترهای یک نهاد ذخیره می شوند، این فرد میتواند حقیقی یا حقوقی باشد.
برای دیجیتالی کردن داراییها به کار، هویت دیجیتال قابل اعتماد است.
در پروژه نئو از استاندارد هویت سنجی X.509 که یک مدل صدور گواهی دیجیتال پذیرفته شده است استفاده می شود.
روش های تایید هویت در نئو :
شناسایی چهره
اثر انگشت
صدا
پیامک و ایمیل
روش های چند مرتبه ای مانند (Authenticator)
تعداد توکن های نئو
در ابتدا باید بگوییم که نئو استخراج نمیشود. در کل ۱۰۰ میلیون NEO در بلاک اولیه (Genesis Block) ایجاد شد. ۵۰ میلیون NEO به سرمایه گذاران اولیه فروخته شد و ۵۰ میلیون باقی مانده نیز در یک قرارداد هوشمند قرار داده شد. طبق این قرارداد هوشمند هر ساله ۱۵ میلیون NEO آزاد میشود که توسط تیم توسعه دهنده نئو برای تأمین اعتبار اهداف بلند مدت استفاده می شود.
تاریخچه پیدایش نئو
در سال ۲۰۱۴ میلادی ، پلتفرم انت شیرز (Antshares) ایجاد شد و در سال ۲۰۱۵ میلادی مقاله سفید (Whitepaper) انت شیرز منتشر شد و سپس شبکه آزمایشی (TestNet) راه اندازی شد.
در سال ۲۰۱۶ میلادی مکانیسم اجماع dBFT برای پلتفرم Antshares راه اندازی شد و سپس راه اندازی شبکه اصلی (MainNet) انت شیرز.
در سال ۲۰۱۷ میلادی نام Antshares به NEO تغییر پیدا کرد و سپسشروع توسعه استاندارد توکن NEP-5 رقم خورد و پس از آن انتشار اولین توکن NEP-5 توسط Red Pulse
در سال ۲۰۱۸ میلادی ، شروع عدم تمرکز شبکه و سپس شروع توسعه برای NEO نسخه ۳٫۰ انجام شد.
تفاوت نئو و اتریوم

محبوبیت NEO به دلیل شباهت آن به محیط قراردادهای هوشمند اتریوم (Ethereum) به طور پیوسته در حال افزایش است. قابلیت قراردادهای هوشمند به کاربران
پلتفرم NEO اجازه می دهد تا به صورت خودکار به ذخیره سازی و تبادل دارایی های دیجیتال خود بپردازند.
در مقایسه با اتریوم که زبان برنامه نویسی مخصوص خود به نام Solidity را دارد، نئو از همه زبان های برنامه نویسی رایج مانند پایتون، جاوا و جاوا اسکریپت در قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کند. هدف این است که توسعه دهندگان در سراسر جهان بتوانند اپلیکیشن های کاربردی خود را در بلاک چین NEO برنامه نویسی و اجرا نمایند.
اتریوم یک سال بزرگتر از نئو است، اتریوم در سال ۲۰۱۵ عرضه شده و نئو در سال ۲۰۱۶ به بازار عرضه شد.
اتریوم از الگویتم اثبات کار (pow) بهره میبرد اما نئو از مکانیسم تحمل خطای بیزانس (dBFT) بهرمند است.
میانگین زمان ساخت بلاگ در اتریوم ۱۵ ثانیه و در نئو ۱ ثانیه می باشد.
تعداد کل عرضه توکن ها در اتریوم ۷۲ میلیون است و در نئو ۱۰۰ میلیون عدد می باشد.
مزایای ارز دیجیتال NEO
دارایی های دیجیتال : دارایی های سنتی با استفاده از قراردادهای هوشمند به دارایی های دیجیتال غیرمتمرکز تبدیل می شوند.
هویت دیجیتال : NEO امکان ایجاد هویت الکترونیکی برای افراد، مشاغل و اشخاص را می دهد تا از طریق سیستم های تأیید هویت چند عاملی شامل تشخیص صدا، اثر انگشت، اس ام اس و تشخیص چهره قابل دسترسی باشد.
قراردادهای هوشمند : سیستم قراردادهای هوشمند NEO یک انقلاب در این زمینه است؛ زیرا از زبان های برنامه نویسی رایج که برای ۸۰ درصد از توسعه دهندگان شناخته شده است، پشتیبانی میکند.
اپلیکیشن های غیرمتمرکز : با توسعه مداوم ابزارها و تکنیک های جدید، پلتفرم NEO از توسعه برنامه های غیرمتمرکز (DApps) مانند صندوق های هوشمند پشتیبانی خواهد کرد.
قرارداد هوشمند نئو
تصور کنید در خیابان هستید و قصد دارید سوار تاکسی شوید؛ از نرم افزار تلفن همراه خود یک خودرو درخواست میکنید و یک ماشین خودران (بدون راننده) شما را سوار میکند. تاکسی شما را به یک پمپ بنزین میبرد و هزینه سوخت را هم از پولی که از مسافرهای قبلی دریافت کرده، پرداخت میکند. سپس شما را به مقصدتان میرساند و کرایه سفرتان هم از کیف پول الکترونیکی شما پرداخت میشود. در زمانی که تاکسی در حال رساندن شما به مقصد است، به صورت خودکار هزینه بیمه سالیانه و بدهی ماهانه مالک خود را هم میپردازد. بعد از اینکه شما را پیاده میکند به یک تعمیرگاه میرود تا عیبهای احتمالی را هم برطرف کند.
شاید فکر کنید اینها صحنهای از یک فیلم علمی و تخیلی باشد، اما این آینده جهان است؛ قراردادهای هوشمند میتوانند بستری برای ساخت جهان آینده باشند.
یک قرارداد هوشمند، یک پروتکل ویژه است که برای مشارکت، تأیید یا اجرای مفاد یک قرارداد خاص، فعال میشود. قراردادهای هوشمند معاملات و فرایندها را به صورت کاملاً تضمینی و بدون اشخاص ثالث انجام میدهند. فعالیت و ثبتهای قرارداد هوشمند قابل پیگیری و غیر قابل برگشت هستند. مجموعهای از قراردادهای هوشمند یک برنامه غیرمتمرکز یا Dapp را میسازند.
قراردادهای هوشمند مانند دستگاههای فروش خودکار فعالیت میکنند. وقتی شما قصد خرید یک نوشابه با استفاده از این دستگاهها را دارید، پول را به دستگاه وارد میکنید و دستگاه به صورت خودکار پول شما را پردازش میکند و نوشابه را تحویل میدهد.
تفاوت فرایند قراردادهای هوشمند با فرایندهای معمولی در اینترنت غیرمتمرکز بودن و عدم بازگشت آن است.
تراکنشهای بانکی به صورت هوشمند انجام میگیرند اما مثلاً بانک مرکزی میتواند جلوی یک تراکنش را بگیرد. در قراردادهای هوشمند شخص یا نهادی قادر به کنترل یک قرارداد نیست و وقتی مفاد یک قرارداد صحیح باشد، این قرارداد به صورت کاملاً خودکار اجرا میشود.
هر چیزی که در بلاک چین ثبت میشود باید تغییر ناپذیر باشد و بین نودهای مختلف در شبکه توزیع شود. به طور کلی، قرارداد هوشمند باید سه ویژگی زیر را دارا باشد:
قطعی
دارا بودن پایانی برای یک فرایند
ایزوله
در یک بلاک چین همه میتوانند یک قرارداد هوشمند بسازند و آپلود کنند. با این حال، این قرارداد به صورت عمدی یا غیرعمدی ممکن است دارای اشکالات و ویروسهایی باشد. اگر قرارداد ایزوله نباشد، ممکن است کل سیستم را مختل کند. از این رو، بررسی و ایزوله شدن یک قرارداد قبل از اجرا مهم است.
قراردادهای هوشمند اتریوم و نئو از یک سیستمی به نام ماشین مجازی بهره میبرند.
ماشین مجازی (VM)، یک سیستم کاملاً تورینگ است و روی شبکه اتریوم اجرا میشود. این سیستم صرف نظر از زبان برنامه نویسی، به هر میزان که کاربر بخواهد زمان و حافظه در اختیارش قرار میدهد. ماشین مجازی روند ایجاد برنامههای بلاک چینی را بسیار آسانتر و کارآمدتر از همیشه میکند. به جای اینکه برای هر برنامه یک بلاک چین ایجاد کنید میتوانید از یک بلاک چین برای هزاران برنامه استفاده کنید.
در واقع با استفاده از این قابلیت در صورت اشکالی در یک قرارداد، فقط همان قرارداد تحت تأثیر قرار میگیرد و به شبکه اصلی آسیبی نمیرسد.
مفهوم دیگری نیز به نام داکر (Docker) وجود دارد که مانند ماشین مجازی عمل میکند. در اتریوم برای نوشتن قرارداد هوشمند در ماشین مجازی، باید با استفاده از زبان برنامه نویسی مخصوص اتریوم، سالیدیتی این کار را انجام دهید.
در حال حاضر با توجه به بهرهمندی نئو از داکر، برنامه نویسان میتوانند با استفاده از زبانهای C#، Java و Python قراردادهای هوشمند خود را توسعه دهند
توکنهای GAS

دارندگان NEO نسبت به داراییهایشان در کیف پولهای معتبر نئو از توکن های GAS تولید شده سود خواهند برد. برای هر نئو که در کیف پول خود ذخیره کنید، روزانه ۰.۰۰۰۳ GAS به شما تعلق میگیرد که در آینده میتواند بسیار ارزشمند باشد.
میزان اولیه توکن های GAS صفر بوده است و با ایجاد هر بلاک جدید، GAS نیز ایجاد خواهد شد. بنا بر گفتههای وبسایت نئو، طی بیست و دو سال تمام GAS ها توزیع میشوند. محدودههای زمانی بین هر بلاک نیز پانزده الی بیست ثانیه خواهد بود. دو میلیون بلاک نیز طی یک سال ایجاد شدهاند.
با توجه به ادعای شرکت نئو :
هرسال چیزی در حدود دو میلیون بلاک ایجاد خواهند شد و میزان اولیه GAS در بلاک نیز هشت عدد خواهد بود. هر سال نیز یک GAS از بلاک کسر خواهد شد تا به این وسیله بتوان با گذر از هر دو میلیون بلاک منطبق شد. این کاهش به مدت بیست و دو سال ادامه خواهد داشت. پس از چهل و چهار میلیون بلاک، تمام بلاکهای ایجاد شده GAS به محدودیت خود رسیدهاند و پس از آن هیچ GAS جدید ایجاد نمیشود.
از Gas در شبکه نئو برای پرداخت هزینههای ایجاد قراردادهای هوشمند استفاده میشود.
ویژگی هایی که در آینده به نئو اضافه خواهند شد
NeoX
طبق گفته سایت رسمی نئو، با استفاده از پروتکل NeoX امکان ارسال تراکنش به بلاک چینهای دیگر فراهم خواهد شد.
NeoFS
سیستمی برای ذخیره فایلها به صورت غیرمتمرکز است. با استفاده از پروتکل NeoFS کاربران میتوانند فایل های حجیم خود را به بخشهای کوچکتری تقسیم کنند و در سراسر شبکه توزیع کنند.

NeoQS
به احتمال زیاد کامپیوترهای کوانتومی در آینده مخل امنیت شبکه خواهند شد. با این پروتکل شبکه از این حملات محافظت میشود.
قیمت نئو
در سال ۲۰۱۶ قیمت نئو در محدوده ۰٫۳۰ الی ۰٫۶۰ دلار بود
در ژوئن ۲۰۱۷ به محدوده قیمتی ۱۱دلار هم رسید
در ماه آگوست ۲۰۱۷ افزایش قیمت شدیدی داشته و تا ۴۷ دلار افزایش قیمت داشت و مجددا طی نوساناتی در محدوده ی ۷۰ دلار سال ۲۰۱۷ را به پایان رساند.
سال ۲۰۱۸ سالی با افزایش قیمت بود و در هماه ماه اول تا ۱۴۲ دلار رشد قیمت داشت، اما مجددا روند کاهشی را در پی گرفت و در اواسط سال۲۰۱۸ تا محدوده ی ۳۰ دلار ریزش کرد.
و در اواخر ۲۰۱۸ به محدوده قیمتی ۷ دلار رسید.
سال ۲۰۱۹ با محدوده قیمتی ۸ دلار شروع شد و تا اواخر سال هیچ افزایش قیمتی را شاهد نبودیم و در محدوده ی ۱۰الی ۱۸ دلار نوسان داشت.
در اوایل سال۲۰۲۰ تا ۳ دلار ریزش را شاهد بودیم و پس از آن یک روند صعودی آغاز شد و ارزش این ارز تا ۲۵دلار بالا رفت و هم اکنون در محدوده ی ۲۰دلار در حال نوسان است.
لیست کیف پول های نئو (NEO)
کیف پول سخت افزاری لجر نانو اس (Ledger Nano S)
کیف پول دسکتاپ NEON
کیف پول دسکتاپ NEO GUI
کیف پول دسکتاپ NEO CLI
کیف پول نرم افزاری Guarda
کیف پول نرم افزاری Atomic
کیف پول موبایل O3
کیف پول تحت وب NEO Tracker
کیف پول کاغذی Ansy
همچنین میتوانید از کیف پول صرافی بایننس نیز برای ذخیره ی نئو استفاده کنید.
آینده نئو
هم اکنون نئو در رتبه ۲۱ بازار قرار داشته و سهم ۰٫۲۳ درصدی از کل بازار را در اختیار دارد.
تریوم توسط بزرگترین اجتماع توسعه دهندگان که پروژههایی روی این شبکه انجام دادهاند شکل گرفت. اما محبوبیت رمز ارز نئو رو به افزایش است. در سال ۲۰۱۸، به لطف یک فضای مناسب برای توسعه دهندگان، چندین پروژه در آتریوم سکوی پرتابی برای نئو شد. یکی از ویژگیهای کلیدی که برنامه نویسان برای نئو ایجاد کردهاند امکان اجرای بلاکچین در محیطهای غیربلاکچین است. به این معنی که از لحاظ تئوری میتوان نئو را در زیرساختهای تجاری پیادهسازی کرد که این عمل میتواند سازگاری بلاکچین را در آینده تسریع ببخشد.